Up to some chilling

Vientiane is de hoofdstad van Laos, maar verder niet echt de moeite. That Luang, het meest belangrijke en heiligste monument in heel Loas, was anders wel het zien waard. Het voordeel van een hoofdstad is dat ze er buiten noedels en rijst ook nog iets anders op de menu hebben, zelf aardappeltjes! (gek dat je zo'n dingen toch gaat missen, ale Kevin niet hoor). M.a.w. het eten was hier heerlijk. Op zoek naar rustiger, maar geen zin hebben in een 12-uren-durende busrit, dropten ze ons in Thakhek. Wat was dat een contrast met Vientiane. Hier moest je zoeken achter eten, vooral toen de kok van het guesthouse het liet afweten. Op eigen-dag-excursie gingen we op zoek naar de Buddha Cave. Pas toen we bijna de Vietnamese grens bereikten, viel onze euro dat we toch ergens dat bordje moeten gemist hebben. Jammer genoeg moesten we zo'n 30 km terug. Wat we wel vonden was dit kleine riviertje waar we helemaal alleen in een houten bootje op konden dobberen. Op de terugweg vonden we toch nog de Buddha Cave, maar die was ondertussen wel al gesloten voor bezoekers. Toch niets gemist. Allebei helemaal uitgeput en Carmen zo rood als een kreeftje (Sorry Yoko ze wou niet luisteren voor het smeren van zonnecreme) (Hij was het vergeten zeggen!)(Blablabla, kibbel kibbel), vertrokken we naar Pakse. Na deze eerste 20 fantastische dagen hebben we nood aan een beetje rust. Dit hopen we te vinden op de 4000 eilanden.